“การสร้างสรรค์การแสดงนาฏศิลป์ไทย รูปแบบระบำจากแหล่งประวัติศาสตร์ภาคตะวันออก เมืองศรีพโล”

         เมืองศรีพโลหรือแต่เดิมคือเมืองบางทราย ในอดีตคือเมืองท่าเล็ก ๆ ติดชายฝั่งทะเล มีประวัติทางโบราณคดีตั้งแต่สมัยทวารวดีจนกระทั่งถึงสมัยอยุธยาตอนปลายก่อนที่จะเสื่อมหายไปด้วยอิทธิพลทางภูมิศาสตร์ (ดินตะกอนชายฝั่งตื้นเขิน ไม่สะดวกต่อการค้าขาย) ในอดีตเมื่อเมืองท่าเล็ก ๆ เจริญเติบโตจนเป็นเมืองใหญ่ การก่อร่างสร้างเมืองเริ่มมีอารยธรรมทวารวดีแผ่ขยายเข้ามาจากภาคตะวันตก แนวคันดินสูงรูปทรงสี่เหลี่ยมของเมืองตามคติการสร้างเมืองแบบทวารวดี รวมทั้งพระพุทธศาสนาที่แผ่ขยายเข้ามาก่อนที่จะผ่านไปยังเมืองอื่นในภูมิภาคเดียวกันที่มีขนาดที่ใหญ่โตกว่า คือเมืองพญาเร่ เมืองพระรถและเมืองศรีมโหสถ เมื่ออิทธิพลของขอม ละโว้แผ่ขยายมาถึง ความเชื่อในเรื่องเทพเจ้าตามคติพราหมณ์ จึงได้เข้ามาสู่ดินแดนแห่งนี้ ดังประติมากรรมพระพนัสบดี พระวิษณุสี่กรและพระคเณศ เมื่อการค้าขายเจริญรุ่งเรืองอาณาจักรใหญ่ทางเหนืออาณาจักรสุโขทัยมีการติดต่อค้าขายกับชาวเรือต่างชาติคือจีนและญวณ ทำให้มีสินค้ามากมายอยู่ในเมืองศรีพโล จวบจนกระทั่งเมื่อถึงยุคสมัยอยุธยาเป็นยุคสุดท้ายที่เข้ามามีอิทธิพล ก่อนที่เมืองศรีพโล หมดความสำคัญของการเป็นเมืองท่าอีกต่อไป