ในช่วงหลังสงครามโลก ราชาวดีที่เสียมารดาไปในช่วงสงคราม ได้มาเป็นครูที่โรงเรียนกุลนารีโดยความช่วยเหลือของเพื่อนของแม่ซึ่งเป็นครูใหญ่ ทำให้ราชาวดีได้รับรู้เรื่องราวของตำหนักริมน้ำจากการบอกเล่าของถวิล เพื่อนใหม่ และจางวันจัน มหาดเล็กเก่า วันหนึ่งราชาวดีได้ไปเดินเล่นอยู่บริเวณตำหนักริมน้ำจนได้มาพบกับวิญญาณของท่านชายใหญ่ และได้เห็นรูปเจ้านางม่านแก้ว ในขณะเดียวกันชายจิรายุส ซึ่งเป็นหลานท่านหญิงวิไลเรขาเจ้าของโรงเรียน ได้เกิดความสนใจในตัวราชาวดีทั้งที่มีคู่หมั้นคือคุณหญิงสวรรยาอยู่แล้ว
     ท่านหญิงวิไลเลาขาหรือหญิงแต้ ได้มางานประจำปีของโรงเรียน และพบกับราชาวดีที่หน้าเหมือนกับเจ้านางม่านแก้ว ทำให้ท่านหมดสติในทันที
     ครูในโรงเรียนกุลนารีมาทำความสะอาดตำหนักริมน้ำทำให้ราชาวดีมีโอกาสได้เห็นห้องหอเก่า และเกิดความสะเทือนใจต่อชะตากรรมของเจ้านางม่านแก้ว ในขณะที่จิรายุสที่เริ่มเกิดความเบื่อหน่ายกับลักษณะนิสัยของคู่หมั้น จึงชะลอการสร้างเรือนหอและได้สารภาพรักกับราชาวดี  หลังจากนั้นไม่นานท่านชายใหญ่ได้แจ้งกับราชาวดีว่าคือเจ้านางม่านแก้ว ซึ่งเธอไม่แปลกใจเพราะเป็นสิ่งที่ได้คิดไว้อยู่แล้ว
     หญิงแต้ได้ให้ราชาวดีเข้ามารับใช้ในวังเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง แต่กลับได้เห็นชายจิรายุสมีท่าทีมีใจให้กับราชาวดี จึงทำให้นึกถึงอดีตอันแสนเจ็บปวด ที่ม่านแก้วแย่งท่านชายใหญ่ไปจากเธอ จึงทำให้เธอพยายามวางยาพิษแก่ราชาวดี แต่ราชาวดีกลับรอดไปได้ด้วยความช่วยเหลือของจิรายุสและเพื่อนของเธอ จากนั้นจึงตัดสินใจลาออกจากโรงเรียนเพื่อหลีกหนีความยุ่งยากใจต่าง ๆ โดยเธอได้ไปเยือนที่ตำหนักริมน้ำครั้งสุดท้าย
     ไม่นานด้วยความแค้นใจทำให้หญิงแต้ประชวรจากโรคประจำตัวและทรุดหนัก ทำให้ชายจิรายุสจำต้องแต่งงานกับคุณหญิงสวรรยา จากนั้นไม่นานหญิงแต้ก็สิ้นชีพิตักษัยในเวลาต่อมา
เวลาผ่านไปราชาวดีได้อาศัยอยู่กับแม่ชีที่วัดเพื่อหาแหล่งพำนักใจให้สงบ ตัดความรักความอาลัยต่อสิ่งต่าง ๆ และทำบุญกุศลอุทิศให้กับคุณชายใหญ่ แต่ความเป็นอยู่ที่ไม่สุขสบายทำให้ราชาวดีสุขภาพแย่ลง และสิ้นชีวิตก่อนวัยอันควร โดยก่อนตายเธอได้เขียนจดหมายเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ส่งให้ถวิลเพื่อนสนิทของเธอ
     เวลาผ่านไปราชาวดีกลับชาติมาเกิดใหม่เป็นบุตรสาวของถวิล นามว่าอันตรา เช่นเดียวกับท่านชายใหญ่ที่เกิดมาเป็นบุตรชายของจิรายุส มีชื่อว่า จิราคม ซึ่งทั้งคู่ได้เจอกันครั้งแรกในการเตรียมงานการกุศลของบริษัทในครอบครัวอันตรา ซึ่งจิราคมได้รับเชิญให้มาบรรเลงเปียโนในงานและทั้งคู่ได้เกิดความรู้สึกที่ดีต่อกัน
     อันตราและจิราคมได้เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นจนเธอได้มีโอกาสไปชมตำหนักริมน้ำ และทันทีที่เธอได้เห็นบ้านสีขาวริมน้ำก็เกิดความรู้สึกคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้อย่างประหลาด ไม่นานนักทั้งอันตราและจิราคมได้ตกลงปลงใจที่จะแต่งงานและใช้ตำหนักริมน้ำเป็นเรือนหอของทั้งคู่