“พายุพิโรธพบชาตรี: บทสนทนาในห้องซ้อมกับกัญญา”

ณ ห้องซ้อมละครชาตรีที่กำลังซ้อมเรื่อง The Tempest ของ William Shakespeare เรื่องราวของพรอสเพโร กษัตริย์ที่ถูกเนรเทศสู่เกาะกลางทะเลถูกนำมาทับซ้อนกับบทสนทนาเรื่องราวของ “กัญญา” นางละครชาตรีผู้ยังยืนรำอยู่บนเวทีในวัยใกล้แปดสิบ

“ตัวพี่ชาตรี เหมือนนกเอย สาลิกาเอย” ... บทร้องชาตรี

“เราเป็นเช่นเดียวกับสิ่งที่เราเนรมิต และชีวิตน้อย ๆ ของเรา ตกอยู่ในห้วงนิทราสนิท” บทพูดของพรอสเพโร

กระบวนท่ารำ เรื่องราวในชีวิต และความตั้งใจที่จะเล่นละครต่อไป “จนกว่าจะหมดลมหายใจ”

นี่ไม่ใช่การแสดงเต็มรูปแบบ แต่คือการ 'ซ้อม' ที่กลายเป็นการแสดง และคำถามทิ้งท้ายที่ยังไม่มีคำตอบแน่ชัด หลังพายุสงบลง…อนาคตของละครชาตรีจะเป็นอย่างไร ?